Człowiek w poszukiwaniu sensu
Ponad 12 milionów sprzedanych egzemplarzy “Człowiek w poszukiwaniu sensu” Viktora E. Frankla to jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej od czasu Freuda. Zaczyna się od długiego, suchego i głęboko poruszającego osobistego eseju o pięcioletnim pobycie Frankla w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych i jego wysiłkach w tym czasie, by znaleźć powody do życia. Druga część książki opisuje metody psychoterapeutyczne, które Frankl opracował jako pierwszy na bazie swoich doświadczeń z obozów. Freud uważał, że życiem człowieka rządzi popęd seksualny i pokusy. Frankl z kolei wierzy, że najgłębszym popędem człowieka jest poszukiwanie sensu i celu. Logoterapia Frankla zatem bardziej przystaje do zachodnich religii niż freudeowskiej psychoterapii. Viktor Emil Frankl (1905-1997) – austriacki psychiatra i psychoterapeuta, więzień obozów koncentracyjnych, m.in. Auschwitz, twórca logoterapii (metody psychoterapeutycznej ukierunkowanej na rozważania nad sensem). Był doktorem filozofii, a także profesorem neurologii i psychiatrii wydziału medycznego Uniwersytetu Wiedeńskiego oraz profesorem logoterapii American International University w Kalifornii. Znany jest głównie dzięki bestsellerowej książce “Człowiek w poszukiwaniu sensu”. Studiował medycynę w Wiedniu; z początku pozostawał pod wyraźnym wpływem Freuda, potem filozofów egzystencjalnych. Zasady swojej analizy egzystencjalnej i logoterapii opracował przed II wojną światową. Jego podejście określane jest jako trzecia szkoła wiedeńska. W 1994 tytuł doktora honoris causa przyznały mu Katolicki Uniwersytet Lubeslki i Uniwersytet Karola w Pradze. Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwsza żona Tilly zginęła w czasie II wojny światowej w obozie koncentracyjnym. W 1947 roku poślubił Eleonorę Katharinę Schwindt. Mieli jedną córkę Gabriele Frankl-Vesely, która została psychologiem dziecięcym.